با هر 10 متری که انسان به زیر آب فرو می‌رود، فشار آب حدود یک اتمسفر افزایش پیدا می‌کند. تنها در عمق 3 متری زیر آب، دیافراگم انسان توان کافی برای پر کردن شش‌ها از هوا را ندارد. برای از بین بردن این مشکل، لباس‌های ویژه‌ای برای غواصی طراحی شده‌اند که هوایی با این فشار آب را در اطراف بدن برای فرد تأمین می‌کند. این لباس تا عمق 60 متری هوای مورد نیاز انسان را تأمین می‌نماید، اما فراتر از این عمق، اکسیژن فشار قوی، برای فرد سمی و خطرناک می‌شود. برای فرو رفتن در اعماق بالاتر لازم است که اندکی از غلظت گاز اکسیژن کم کنید و در عوض قسمتی از آن را با هلیوم که گازی بی‌اثر است، جایگزین نمایید. این گاز با هیچ یک از قسمت‌های داخلی بدن واکنش نشان نمی‌دهد و همین موضوع باعث ایجاد مسمومیت می‌شود.
در واقع مشکل اصلی آن است که انسان نمی‌تواند در این عمق، گازهای مورد نیاز برای تنفس خود را به شکلی ایمن تنظیم نماید و همین مسئله باعث ایجاد محدودیت‌هایی برای فرو رفتن انسان در آب می‌شود. در نهایت فشار آب باعث می‌شود که آنزیم‌های داخل بدن شکل مولکولی خود را از دست بدهند و همین موضوع فرایند متابولیکی بدن را مختل می‌کند. بالاترین رکورد ثبت شده پرش در آب با استفاده از لباس معمولی شنا حدود 330 متر است، این در حالی‌ست که گونه خاصی از نهنگ‌ها می‌توانند تا عمق 3 کیلومتری در آب فرو روند. در کارخانجات کنسرو‌سازی، قوطی‌های کنسرو حاوی گوشت در معرض فشاری معادل عمق 60 کیلومتری قرار گرفته و استریلیزه می‌شوند. بنابراین فشار کشنده می‌تواند بین 3 و 60 کیلومتر باشد. عمیق‌ترین بخش اقیانوس حدودا 11 کیلومتر است.
کپی برداری با ذکر